NIENAWIŚĆ.PL

Powiedzieć, że mam dość to nic nie powiedzieć. To tak, jak nazwać decyzje Trybunału Julii Przyłębskiej „kontrowersyjnymi”, a działania premiera Morawieckiego „nieprzemyślanymi”. No, rodzaj eufemizmu z tych, które mówisz, bo starasz się być uprzejmy. A w tym czasie oni po prostu próbują cię zabić.

Zabić cię próbują. W trosce o życie – podobno.

Od jakiegoś czasu mam w ogóle taki rodzaj zmęczenia, jaki ogarnia mnie po raz pierwszy w życiu. Źle znoszę to wszystko. Czy to już przedsionek zmuzułmanienia? Pierwszy raz to pojęcie przeczytałem jeszcze w szkole, chyba u Herlinga-Grudzińskiego w „Innym świecie”. Albo u Grzesiuka w „Pięć lat kacetu” – nie wiem, nie pamiętam już dobrze.

To jest pojęcie obozowe, z tych czasów najgorszych z najgorszych. Teraz, w epidemii, z tymi baranami u steru, z ich nienawiścią do ludzi, z ich nieudolnością, z ich brakiem empatii, z ich głupotą, z ich religijnym fanatyzmem, z ich nacjonalizmem – czasem wracam myślami do lektur o czasach wojny.

Nie, nie dlatego by porównywać koszmar obozowy do naszego siedzenia w domu i wkurzania się na rządzących. Nie – za kogo mnie macie? Trzeba oszaleć, być śmieciem, albo kiepskim publicystą rządowych gadzinówek lub odwrotnie: głównego nurtu, by po takie chore porównania sięgać i zestawiać nasze czasy z drugą wojną.

Nie.

Wracam myślami do opisów tamtego koszmaru, żeby pocieszyć się, że nie mamy jeszcze wcale tak najgorzej. I zastanowić się ile jeszcze kostek domina musi kolejno upaść, by takie porównania zaczęły być uprawnione.

Słyszę ten stuk upadających kostek ciągle i wciąż. Pocieszam się, że jest ich jeszcze przed nami wiele, ale policzyć i przewidzieć nie umiem.

Nie umiem też po prostu uciec pewnym skojarzeniom.

W ten sposób przypomniało mi się to dziwne słowo „zmuzułmanienie”. Tak w obozach mówiono o ludziach u progu śmierci. On zmuzułmaniał. Ona zmuzułmaniała. Tak mówiono tam o ludziach zobojętniałych na wszystko, pogrążonych w letargu, pozbawionych sił. Nie wiadomo nawet dlaczego akurat nazywało się to „zmuzułmanienie”. Niektórzy językoznawcy mówili, że chodziło o skuloną pozycję – na klęczkach, z głową dotykającą podłogi. Jak w muzułmańskiej modlitwie. Inni – że to od koców i szmat, w które owijali się zagłodzeni, przemarznięci, bezsilni więźniowie. No, nie wiadomo – ale w pamięć zapadło.

Pamiętam, że Grzesiuk pisał, że do skrajnego wyczerpania, do zmuzułmanienia, w obozie doprowadzisz się przede wszystkim słuchając rozkazów, ciężko pracując i wypełniając sumiennie polecenia oraz obowiązki. Że jedynym sposobem na przeżycie było tam nieposłuszeństwo, miganie się od pracy, oszukiwanie i odpoczywanie przy każdej nadarzającej się okazji.

Nieposłuszeństwo, nie wiem czemu to skojarzenie przyszło do mnie akurat dziś.

Nie wiem, wysoki sądzie.

Ilu z nas wkurzając się na tych nieudaczników u steru zaciskało zęby tyrając ponad siły, wyrzekając się normalnego życia, oddając tymczasowo (?) wolność, wyrzekając się przestrzeni, ludzi, życia w ogóle? Ilu popadło w długi? Ilu zacisnęło pasa pracując ciężej i ciężej, jedząc mniej i mniej w nadziei, że jakoś to wspólnie przetrwamy, że jakoś damy radę. Oddamy coś, by odzyskać to w lepszych czasach bez koronawirusa. Że jeszcze będzie przepięknie.

Gówno będzie.

Ilu z nas nie ma już siły?

Ilu oddało wszystko, czekając na zdecydowane i mądrzejsze niż zwykle działania aparatu państwowego, by dowiedzieć się, że aparat nic, ale absolutnie nic nie robi, by poprawić naszą sytuację?

Ilu z nas energię czuje jeszcze tylko wtedy, gdy się wkurwi? Ilu czerpie siłę wyłącznie z czerwonego gniewu, bo inne źródełka już wyschły?

Wiem o przynajmniej jednej takiej osobie. To ja – teraz.

Widzicie? Nawet nie chce mi się tu naginać słów i robić żartu o tym, że oni wszyscy nieporadnie posługujący się ojczystym językiem narodowi Polacy, ten Ziobro, ten Morawiecki, ta okropna Ogórek i ten okropny Jakimowicz mówią wciąż o sobie „moja osoba„. No mógłbym przecież taki językowy humor tu zrobić, podprowadzenie dobre, czytałoby się, moja osoba, taki żarcik, by rozwiać trochę ten mrok, haha.

Nie.

Więc (zdania nie zaczyna się od „więc”), oni nas zabijają. Dlaczego mówię o zabójstwie? Bo w 2020 roku zmarło nas najwięcej od zakończenia drugiej wojny.

Zmarło „nadprogramowych” 80 tysięcy Polaków. O tyle większe są statystyki roku 20 od poprzednich, zwyczajnych lat. Ale wiadomo – COVID, więc w każdym kraju umiera więcej ludzi, prawda?

Nieprawda. W TVP tego nie powiedzą, choć lubią chwalić rząd, że jest w czymś liderem. Nasz rząd jest liderem w zabójstwach własnych obywateli. Pod względem „nadprogramowych” zgonów jesteśmy na DRUGIM MIEJSCU W EUROPIE. Gorzej jest tylko w Bułgarii.

A w listopadzie zmarło nas o 97 proc. więcej niż średnio w czterech poprzednich latach.

Tu na obrazku średnia unijna (linia niebieska) porównana jest z nadliczbowymi zgonami w naszej Polsce kochanej (linia zielona, bo zielony to kolor nadziei). Duma narodowa aż ogarnia, panie Mateuszu!

Nazywam to zabójstwem, bo rząd miał rok, by przygotować naszą ledwo zipiącą służbę zdrowia na najgorsze. Bo każdy, po prostu każdy wiedział już na początku 2020 r., że najgorsze w końcu nadejdzie.

I każdy – nawet największy kretyn – rozumiał, że jeśli nie zrobimy nic to nasze szpitale nie dadzą rady i zaczniemy masowo umierać.

Oni też to wiedzieli. Tylko postanowili nic nie robić. Po prostu podjęli taką decyzję.

Bo były rzeczy ważniejsze od życia 80 000 Polaków.

Minister Szumowski jeździł wtedy na narty i kupował maseczki od instruktora narciarstwa i respiratory-widma od handlarza bronią. Mateusz Morawiecki przepychał się z Ziobrą o to, czy 29-letni Michał Woś musi, czy nie musi być ministrem (Mateusz przegrał – jeśli to kogoś interesuje). Jarosław Kaczyński przelewał miliony na konto Tadeusza Rydzyka odmawiając pieniędzy lekarzom. A Andrzej Duda bredził, że wirus jest niegroźny, a najgroźniejsze jest to całe LGBT, bo tak bardzo chciał nadal ocierać się o złocenia w prezydenckim pałacu.

To są działania, które podjął PiS, by zmarło dodatkowych 80 000 Polaków.

Takie działania podjął rząd w celu dwukrotnego zwiększenia liczby zgonów w listopadzie.

Bo niestety żaden z tych 80 tysięcy nadprogramowo zmarłych Polaków nie umierał z martwym mózgiem w Wielkiej Brytanii i żaden z nich nie był niestety zdeformowanym płodem albo malutkim zarodkiem.

Z tymi kostkami domina jest tak, że gdy jedną przewrócono na targu w Wuhan, fala kolejnych doprowadziła do tego, że kobieta nie jest już w Polsce człowiekiem. Doprowadziła też do tego, że Polak nigdy praw człowieka nie zyska, nawet gdy na stałe wyjedzie już z Polski.

Piekło, jakie polski rząd urządził żonie i dzieciom pana Sławomira zmarłego w brytyjskim Plymouth to tylko zwiastun tego, co czeka nas wszystkich w nadchodzących miesiącach. Polak na emigracji, który nieszczęśliwie zachorował, a jego mózg obumarł przebywał w stanie wegetatywnym. Zrozpaczeni najbliżsi wspólnie z lekarzami podjęli dramatyczną decyzję o zaprzestaniu uporczywej terapii. Zrobili dokładnie to samo, co regularnie i z bólem robią lekarze w polskich hospicjach i szpitalach. Mózg umarł, wkrótce umrze też ciało.

Rozdzierająca serce decyzja. Jak dziesiątki takich decyzji podejmowanych także w Polsce.

Ale nieudolni, głupi, mali, źli i pozbawieni empatii ludzie postanowili wykorzystać ten dramat do własnych celów. Posiłkując się matką i siostrą zmarłego pana Sławomira zmienili życie żony i dzieci w koszmar. Fundamentaliści religijni z wyrachowaniem krzyczeć zaczęli o tym, że Brytyjczycy rodaka mordują. Procedury dyplomatyczne, jakiś helikopter, a przede wszystkim zarzygane nienawiścią media.

Niektórzy z tych rzygających nawet postulowali, by wojnę wydać Brytanii. Serio, serio.

Zwolennicy partii rządzącej i opłacani przez nią tzw. publicyści wydalili z siebie tyle gówna, że wszyscy zaczęliśmy w nim tonąć. A ciało pana Sławomira zmarło, jak wcześniej zmarł jego mózg. Wdowa nie może teraz przeżyć żałoby, bo zmaga się z oskarżeniami. Obrzygano ją, opluto, pozbawiono ją człowieczeństwa, odarto ją z godności. Nazwano morderczynią. Do rozdzierającego żalu po śmierci męża nasza narodowa Polska dołożyła jej kilka ton traumy.

Tylko po to, by jeden z drugim fundamentalista religijny mógł się ogrzać w rozpaczy tej rodziny przed kamerami TVP.

Powiedzieć „mam dość” to nic nie powiedzieć.

A z tymi porównaniami dzisiejszej rzeczywistości do obozów koncentracyjnych to jest tak, że trzeba być opłacaną partyjnymi pieniędzmi gnidą. Wtedy można.

Wtedy można mówić, że dziś jest dokładnie tak samo, jak w piekle niemieckiej okupacji.

Trzeba być opłacaną przez partię gnidą bez empatii, honoru i godności, by napisać na przykład coś takiego: Pan Sławomir ze śmiercią mózgu w Wielkiej Brytanii to DOKŁADNIE TAKA SAMA SYTUACJA, jak ludzie zamęczeni w obozach koncentracyjnych.

Serio, serio.

Myślicie, że dla nich martwy pan Sławomir był ważny? Nie.

On nigdy nie był dla nich ważny. Nikt nie jest.

Dla religijnych fundamentalistów człowiek nigdy nie jest ważny. W Polsce pan Sławomir umarłby niezauważony przez nikogo, bo na Polaku umierającym w polskim szpitalu trudniej zrobić propagandę narodową. Na Polakach umierających w kolejkach do szpitalnego łóżka – nie da się. Na Polakach umierających z nieleczonych podczas pandemii chorób – się nie da. I na tych, którzy powieszą się w zadłużonej pizzerii, na tych, którzy nie dodzwonią się na infolinię, bo mają 80 lat i plują strzępkami płuc. Na tych zapomnianych, zignorowanych. Na tych, których życia wymieniono na przejażdżkę na stoku i wygrane wybory. Nie da się.

A śmierć pana Sławomira rozochociła tych złych ludzi tak bardzo, że w szczycie epidemii postanowili znów ogłosić, że kobieta nie jest człowiekiem.

Ta cała wojna o aborcję trochę wcześniej przycichła, prawda? Orzeczenie Julii Przyłębskiej o tym, by w Polsce aborcja była mniej dostępna niż w fundamentalistycznym Iranie nie weszło miesiącami w życie, bo nie było opublikowanego uzasadnienia. Takie tam prawnicze nudy.

Ucichło trochę, co?

Niektórzy myśleli, że oni po prostu porzucą ten temat. Niektórzy, że czekają na moment, by przykryć aborcją dramat służby zdrowia i nieudolność podczas epidemii.

Ci drudzy mówią teraz, że mieli rację, bo po całkowitej klapie programu szczepień Przyłębska wydaliła z siebie wreszcie uzasadnienie. I zaraz ta antyludzka wydzielina stanie się prawem. I znów ludzie wyszli na ulice – bo jak mogli nie wyjść?

W Polce umierać musisz bohatersko, a nie przez głupotę i nieudacznictwo władz. W Polsce umierać musisz bohatersko – a jak nie chcesz, to cię do tego zmuszą, jak na przykład kobiety w ciąży z uszkodzonym płodem.

Że co? Że zagrożone życie matki to dopuszczalny wyjątek? Nie rozśmieszajcie mnie, bo ja już dawno przestałem się śmiać. Już widzę doktora Chazana jednego z drugim orzekających o legalnej aborcji dla takiej kobiety. I już widzę te wszystkie Godki oblizujące w ekscytacji spocone usta, czekające tylko na zrobienie takiej kobiecie drugiego Plymouth.

Nie, część z tych kobiet po prostu umrze podczas porodu płacząc i wyjąc. Albo po prostu po cichutku. Tak też bywa.

W telewizji i tak powiedzą, że one umarły śpiewając „Boże coś Polskę”, albo „Rotę”.

A jak nie umrą to żyć będą z traumą, po tym, jak Przyłębska z Kaczyńskim i Morawieckim rozkazali im urodzić dziecko bez głowy, albo z wnętrznościami na wierzchu.

Ci, którzy mówili, że zakaz praw człowieka dla kobiet to przykrywka dla zbrodniczego nieudacznictwa rządu mówią teraz, że mieli rację.

A wiecie co ja myślę?

Że ta kostka domina nie została jednak poruszona rok temu przez nietoperza w Wuhan. Nie.

Ona stuknęła o inną już dawno, dziesiątki lat temu. I te kostki tak sobie stukały jedna o drugą. Hanna Suchocka – stuk. Konkordat – stuk. Marek Jurek – stuk. Kompromis aborcyjny – stuk, stuk.

Myślę, że oni zrobiliby to samo bez epidemii, bo z kostkami domina tak już jest, że jak przewrócisz jedną to nie zatrzymasz już kolejnych.

Bo fundamentalista religijny – nasz, bliski, narodowy czy daleki z ISIS czy Boko Haram – po prostu nienawidzi ludzi. Nienawidzi, że ktoś może go nie kochać i nie chcieć żyć tak, jak on chce. Takiego kogoś trzeba zniszczyć i upodlić. Jak żonę pana Sławomira i wszystkie kobiety w Polsce.

Fundamentalista religijny to ktoś, kto nienawidzi życia. Mimo że krzyczy, że życia broni w imię tego, co napisano w starożytnej księdze.

Kłamie.

Dla władzy, dla propagandowego przekazu, dla pieniędzy, dla poparcia, w końcu dla swojej złej, zepsutej, zgniłej duszy: kłamie. Dla fundamentalisty zarodek nie jest wcale „dzieckiem”, jak lubi to powtarzać. Owszem, on może nawet czasem – zgodnie z zasadą dysonansu poznawczego – tak sobie wmawiać.

Ale gdzieś tam, w głębi on doskonale wie, że po prostu nienawidzi ludzi. I życia „broni” tylko wtedy, gdy może dać mu to punkty polityczne lub kilka cyferek na bankowym koncie.

Dlaczego mówię to z taką pewnością? Bo mam na moje słowa aż 80 000 dowodów.

80 000 poczętych, urodzonych i do 2020 roku żyjących jeszcze Polaków. Ich życie znaczyło dla tych fundamentalistów mniej niż „narodowa” konferencja prasowa i „narodowy” wymiot na Twitterze, czy w innym równie obrzyganym miejscu.

80 000 ludzi poczętych i urodzonych zmarło dodatkowo, „nadprogramowo”, bo politycy znów woleli robić swoje małe interesy niż wziąć się do roboty, za którą im płacimy.

Powiedzieć „mam dość” to nic nie powiedzieć.

Wypierdalać.

Tekst powstał przy wsparciu Patronów.
A gdybyście i wy mieli ochotę rzucić we mnie monetą i wesprzeć moją pisaninę, to będę bardzo wdzięczny. Tu trochę o tym piszę. Jak chcecie, kliknijcie poniżej.