Palec w tyłku Filipa Chajzera, czyli idźcie na wybory

Dowiedziałem się wbrew mojej woli, że Filip Chajzer nie tylko ego ma przerośnięte. Lekko zbyt rosły ma też pewien gruczoł, który zbadał sobie na żywo w ogólnopolskiej telewizji. Tak wygląda dziś dziennikarstwo: przy śniadaniu, live, wsadza się ludziom palec do dupy. A cała symbolika tyłka Chajzera jest przecież szersza i uniwersalna.

Z tym palcem w tyłku to wszystko na serio.

Ja niby wiem, że z mediami i z dziennikarstwem jest dziś coraz gorzej. Ja wiem, że trwa walka o widza. Wiem, że im głupiej, tym lepiej. Ale na to po prostu nie byłem jeszcze gotowy. Poczułem się medialnie spenetrowany i nie było to miłe. Owszem, w dziennikarstwie istnieje pojęcie „tematu z dupy” oznaczające temat od czapy, dziwaczny. Ale nie sądziłem, że ktoś potraktuje to dosłownie.

Najpierw w internecie wyświetliła mi się reklama – zachęta do obejrzenia programu „Dzień dobry TVN”. Śniadaniówek nie oglądam, bo ani nie interesuje mnie szybka sałatka z czegoś, co obecnie jest modne (wciąż nie można glutenu?), ani ciąże nieznanych mi pań z nieznanych mi seriali, ani wynurzenia piosenkarzy, których muzyki nie słucham. Jednak tym razem reklama kusiła mnie wielkim wydarzeniem. Epokowym wręcz.

Cytuję: Filip Chajzer na żywo podda się badaniu prostaty. Zapraszamy!

ZAPRASZAMY!

FILIP CHAJZER!

Złapali mnie. Do Filipa pałam prawie taką samą sympatią, jak do Magdaleny Ogórek, do tego z masochistyczną manierą regularnie zaglądam tam, gdzie zaglądać nie powinienem i wystawiam tym samym moje skołatane nerwy na kolejne ciosy rzeczywistości.

Więc (zdania nie zaczyna się od więc) musiałem to zobaczyć. Z kronikarskiego obowiązku musiałem wejść na strony TVN i obejrzeć to nowatorskie podejście do dziennikarstwa. I od razu zaznaczę, że każde moje następne słowo ma ścisłe pokrycie w wydarzeniach na antenie TVN i nie zmyślam nic, a nic.

Syn króla proszków do prania – Filip Chajzer – zwany dla niepoznaki „reporterem”, stanął na tle zielonkawego parawanu i uciął sobie pogawędkę z sympatycznie wyglądającym lekarzem. Urologiem. Doktor Stefan Czarniecki przystępnie przybliżył Chajzerowi i widzom zagrożenia związane z rakiem prostaty i nakłaniał, by regularnie się badać. Panowie rozmawiali zwracając się do siebie per „ty”, aż w końcu przyszedł czas na per rectum.

Filip Chajzer wskoczył za parawan, gdzie doktor palcem-grzebalcem czynił swoją powinność. PRZY AKOMPANIAMENCIE PIPERZONEGO TERCETU SMYCZKOWEGO.

Tak, przed kamerą pojawiły się trzy młode dziewczęta, które dały koncert za pomocą dwóch skrzypiec i wiolonczeli. W czasie koncertu – zgodnie z zachęcającą reklamą – polski dziennikarz w polskiej telewizji wypinał tyłek do badania prostaty.

NA ŻYWO! ZAPRASZAMY!

Doktor Czarniecki zakomunikował reporterowi, że jego gruczoł jest nieco powiększony. Stąd wiem, że Filip Chajzer przerośnięte ma nie tylko ego.

Wspaniałe widowisko, prawda? Nie oszukujmy się, palec w tyłku na żywo w TVN nie zdarza się codziennie, choć przypominam sobie przecież takie precedensy podczas rozmów dziennikarzy tej stacji z politykami Platformy Obywatelskiej.

No, ale tutaj palec był prawdziwy, niemetaforyczny, odpowiednio zareklamowany i z akompaniamentem smyczkowym. Skok oglądalności murowany.

I dlaczego ja właściwie się czepiam? Filip Chajzer wytłumaczył mi przecież na wizji, że to całe per rectum na żywo uratowałoby życie ojcu jego fanki. Bo on ma fanki. Bo gdyby ten ojciec obejrzał coś takiego w telewizji, to by żył. A tak – nie obejrzał i nie żyje, bo raka prostaty dostał. Serio.

– I dlaczego właściwie się czepiasz? – zapytał mnie dziś kolega w pracy. – A kto by to obejrzał, jeśli po prostu mówiliby o problemie, o profilaktyce?

No właśnie, kto? Ludzie przyzwyczaili się do tego, że wszystko musi być rozrywką. Przyzwyczaili się do clickbaitów, do idiotycznych wygłupów na antenie, do kretyńskich tytułów w internecie. Do robienia z siebie idioty na żywo i nie tylko.

Kto na przykład kliknie w artykuł na jakimś smętnym blogu w otchłani internetu? Nikt. Chyba, że tytuł będzie brzmiał „Palec w tyłku Filipa Chajzera”.

Ludzie chcą rozrywki, wiecznej rozrywki.

Jasne, w tym wypadku cel jest szczytny – rak prostaty to drugi po raku płuc najczęstszy zabójca polskich mężczyzn (halo, Czytelniku – zbadaj się). Jasne, warto o tym rozmawiać i zachęcać do badań. Ale kurwa na żywo z tercetem smyczkowym? Aż się boję pomyśleć, co reporterzy telewizji śniadaniowych zrobią w Światowym Dniu Leczenia Niepłodności i jaka muzyczka będzie przygrywać żwawemu pobieraniu od nich nasienia. Na żywo.

ZAPRASZAMY!

Ludzie chcą dziś wyłącznie rozrywki i nie dotrzesz do nich z żadną informacją bez idiotycznych hopsztosów i sięgania lewą ręką przez prawe ucho.

Zauważyliście, że ważkie społeczne problemy są w telewizji poruszane głównie w gównianych produkcjach typu „Trudne sprawy”? Ich bohaterowie często doświadczają jednocześnie raka prostaty, HIV, kryzysu imigranckiego i feminizmu (to jak Ahmed z baru z kebabem uwiódł Grażynę, przez co Janusz nie dostał schabowego i musiał zacząć sam sobie gotować), problemów z obsługą bidetu (słynne „Pamiętniki z wakacji”), czy zagadnień zdrowej diety (mięsny jeż).

A teraz Filip Chajzer na żywo otwiera swój anus przez rzeszą widzów.

Czasem mam wrażenie, że nasza cywilizacja doszła do punktu granicznego i powinniśmy spokojnie i po cichu wymrzeć. Wyginąć. Że rolę Wandalów w naszym Cesarstwie Rzymskim grają właśnie takie Chajzery, Małgosie Rozenek, uczestnicy „Warsaw Shore” i Krzysztof Ibisz. Że może czas na jakiś meteoryt, a może ci pojebani antyszczepionkowcy są częścią szerszego planu i chodzi o to, by epidemie zmiotły wreszcie ludzkość z powierzchni Ziemi. Że może niech wyewoluuje tu coś nowego, nie wiem, choćby z jaszczurek, i może ci Reptilianie poradzą sobie trochę lepiej niż my.

A potem przypominam sobie, że to nie tylko ludzie chcą wiecznej rozrywki, chcą być wiecznie zabawiani, siedzą na tych kanapach obsypani okruszkami chipsów paprykowych z olejem palmowym i oczekują wciąż ostrzejszych tytułów, ostrzejszych materiałów i głupszych wiadomości w rozmaitych telewizjach. Przypominam sobie, że swoją rolę (choć nie wyłączną) mają w tym media.

Co znów kieruje moje myśli ku polityce.

Ludzie chcą wyłącznie rozrywki. I politykę – coś, co kształtuje ich rzeczywistość – też traktują wyłącznie w kategoriach rozrywkowych. Zauważyliście, że ci wszyscy Morawieccy, Kaczyńscy, Tuski, Ryśki Petru, Markowie Suscy, Stefany Niesiołowskie i Achimy Brudzińskie stali się takimi samymi celebrytami, jak baby pokazujące silikonowe cycki na Instagramie? Że wielu z nas śledzi wiadomości w ten sam sposób, w jaki kury domowe śledzą Pudelka? Że w internetowych portalach w zakładce „polityka” znajdziecie głównie to, że Andrzej Duda zrobił głupią minę, Marta Kaczyńska całuje się z trzecim mężem, a Jarosław Kaczyński znów ma dziurę w bucie?

Rzeczy totalnie nieistotne. A przecież sam sięgam po nie w pracy. Przecież sam codziennie wsadzam metaforyczny palec w alegoryczny tyłek Filipa Chajzera, a potem psioczę na to, że ludzie są tacy głupi – cytując Mateusza Morawieckiego.

Zrobiliśmy z polityków celebrytów i śledzimy ich przygody niczym fabułę mrocznej wersji „M jak Miłość”. A potem dziwimy się, że ludzie nie chodzą na wybory.

Gdyby w głosowaniu powszechnym wybierało się ramówkę Polsatu, albo to czy Gosia Rozenek bardziej pokaże tym razem cycki czy dupę – też bym nie poszedł głosować. I może to jest odpowiedź dlaczego większość z nas na wybory – te prawdziwe – nie chodzi. Bo politycy to dla nich tacy trochę bardziej denerwujący aktorzy.

A to przecież nie jest serial. To prawdziwi ludzie dojący nasze prawdziwe pieniądze z naszych prawdziwych podatków. To prawdziwi przemierzy Morawieccy pieprzący jakieś przerażające głupoty (przykład z dziś, bo wiecie, że głupot jest mnóstwo) o tym, że na przykład trzeba strzelać do wilków. Bo on się naczytał „Czerwonego Kapturka” i się wilka w lesie boi.

Wilka. W lesie. Się boi. Ten Morawiecki. W Biebrzańskim Parku Narodowym, gdzie żyją dwie ostatnie rodziny tych zwierząt, które za wszelką cenę trzeba chronić, bo wkrótce znikną i znad Biebrzy i z Polski w ogóle. Ale jemu kurwa „Czerwonego Kapturka” tata przeczytał w dzieciństwie i on się kurwa boi.

I ten Morawiecki Mateusz to nie jest jakiś przypadkowy idiota z serialu, to nie jest jakaś tam postać fikcyjna. To nawet nie jest Filip Chajzer, który dla popularności wypnie się wtedy, kiedy trzeba.

On naprawdę ma wpływ na twoje życie.

Tak samo, jak tata Morawieckiego, który wilkami go straszył, a teraz szuka poparcia politycznego u nacjonalistycznej szurii. Przedstawiciel tych wariatów wpisuje się akurat w nasz temat, bo na spotkaniu wyborczym Morawieckiego chwali się „dobrze wymasowaną prostatą”. Serio, serio.

Taki sam – a nawet większy – wpływ mają samorządowcy. A wybory już za tydzień i nikt znów dupy (hehe) nie ruszy. I znów do wyborów pójdzie te nędzne 40 procent, a reszta zasiądzie przed telewizorami i będzie śledzić ten celebrycki serial polityczny i narzekać.

Ja wiem, wiem. Też zbuntowałem się swego czasu przed głosowaniem na „mniejsze zło”, bo ja też – jak Morawiecki – w dzieciństwie czytałem sobie różne fantastyczne opowieści. I pamiętam najmądrzejsze zdanie napisane przez niejakiego Sapkowskiego Andrzeja w bajce o Wiedźminie.

„Zło to zło. Mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno, proporcje są umowne a granice zatarte. Ale jeżeli mam wybierać pomiędzy jednym złem a drugim, to wolę nie wybierać wcale”.

Ale życie to nie rozrywka i nie książka o białowłosym pogromcy potworów. Nie namawiam na głosowanie na określone partie – jeszcze czego! Nie namawiam na głosowanie na mniejsze zło. Sam się tym brzydzę. Ale kurwa mać – idźcie do urn i zagłosujcie na kogokolwiek uważacie. Wybierzcie kogoś. Tak po prostu. Z tej oferty, którą macie. Strzepcie z siebie te paprykowe chipsy i ruszcie szanowne tyłki.

Ja wiem, że wszyscy brzydzimy się politykami. I nie mamy na kogo głosować. Bo ani my, ani nasi bliscy nie kandydujemy. Nie kandyduje też nikt, komu moglibyśmy zaufać. Dlaczego? Bo się brzydzimy i oni brzydzą się. I kółko się zamyka.

Ja wiem, że wszystkie dostępne opcje są słabe i powinno być lepiej. Powinna być lepsza oferta. Ja wiem, że nie ma nikogo, na kogo można ze spokojem sumienia i radośnie oddać swój głos. Tak bez obrzydzenia.

Ale ile w życiu macie sytuacji, gdy robicie coś bez wahania i z pełnym przekonaniem?

Umówmy się – to jest jak z tym tyłkiem Filipa Chajzera. Palec obcego faceta w twojej dupie z pewnością nie należy do najprzyjemniejszych rzeczy na świecie. Ale ból dupy i śmierć, gdy rak prostaty zacznie zjadać i twój tyłek i ciebie jest zdecydowanie gorszy. I może czasem warto przecierpieć mniejszą niedogodność, by uniknąć tej większej. Zamiast mniejszego zła wybrać – no nie wiem – mniejszy dyskomfort?

Bez idiotycznych spektakli na żywo, bez zachęcających reklam, bez wymuszonej rozrywki – po prostu pójdźcie.

Idźcie ludzie do urologa przebadać swoje tyłki.

I idźcie głosować.

A może nas wszystkich będzie dupa mniej w przyszłości boleć.

---

Tekst powstał przy wsparciu Patronów.
A gdybyście i wy mieli ochotę rzucić we mnie monetą i wesprzeć moją pisaninę, to będę bardzo wdzięczny. Tu trochę o tym piszę. Jak chcecie, kliknijcie poniżej.