NIENAWIŚĆ.PL

W jakiś niezauważalny sposób przestaliśmy żyć w teraźniejszości i skoczyliśmy od razu w przyszłość. W tę samą przyszłość, w której żyć nie chcieliśmy. Wielki Brat przybija obywatelowi na czole pieczątkę określającą jego przydatność, a w tle słychać słowa o „pełnym oczyszczeniu Polski”.

Ta przyszłość, w którą niezauważalnie skoczyliśmy jest tą samą, przed którą ostrzegały nas wszystkie powieści o antyutopiach. Ale zanim przejdziemy do szerszych dywagacji pochylmy się na chwilę nad słowami, które uwięziły moje myśli i znów kazały mi usiąść do klawiatury.

„Nie ustaniemy, aż nie doprowadzimy do pełnego oczyszczenia Polski z ludzi, którzy nie są godni należeć do naszej wspólnoty narodowej” – te słowa wypowiedział senator PiS Grzegorz Bierecki. Multimilioner, twórca SKOK–ów i nieusuwalny, finansowy filar partii obecnie rządzącej.

Te słowa sprawiły, że poczułem nagłe mrowienie z tyłu głowy, tam gdzie zwyczajowo w naszej ojczyźnie przykłada się lufę radzieckiego nagana, lub niemieckiego lugera. Nic nie poradzę, tego typu słowa podbijają mi skojarzenia, mimo późniejszych tłumaczeń.

Chyba nie tylko mi.

Moje skojarzenia senator Bierecki starał się uspokoić wygłaszając przeprosiny (które ktoś czepliwy mógłby nazwać klasycznym non-apology). – Przepraszam, że moje słowa mogły zostać źle odczytane – powiedział polityk cytowany w depeszy państwowej Polskiej Agencji Prasowej.

Bierecki dodał, że wypowiedź została wyjęta z szerszego kontekstu i chodziło tu oczywiście o Smoleńsk. – Sens mojej wypowiedzi był jasny, oczywisty w kontekście tragedii smoleńskiej i mojego bólu, że do niej doszło, a także żalu, że ludzie za nią odpowiedzialni wciąż nie ponieśli kary – tłumaczył w rozmowie z portalem wpolityce.pl.

Warto tu zauważyć, że ten propartyjny portal należy do spółki Fratria, która jest powiązana kapitałowo ze spółką Biereckiego, a sam senator w przeszłości zasiadał tam w radzie nadzorczej. No, ale nieważne – każdy może tłumaczyć swoje słowa tam, gdzie chce.

Ale mimo wyjaśnień senatora mój mózg ma tak, że jak już coś wywoła w nim skojarzenia, to trudno je potem powstrzymać. Taka przypadłość. Nie będę pisał tu o tych oczywistych, które zaczynają łomotać marszowym rytmem podkutych butów za każdym razem, gdy ktoś zapowiada „oczyszczenie Polski”. Mówię o tych bardziej nieznośnych, tych uporczywie brzęczących pod czaszką.

O tych, które mówią, że segregacja na obywatela dobrego i złego, godnego i niegodnego, czystego i brudnego dawno już się rozpoczęła, niezależnie od tego co senator mówi podczas smoleńskiej rocznicy.

Jestem wystarczająco stary i wystarczająco nieostrożny, by pamiętać, że podział na naszych i obcych nie zaczął się wcale w 2015 roku, kiedy Grzegorz Bierecki z kolegami z PiS przejął władzę absolutną w Polsce. Nie zaczął się nawet w roku 2005, kiedy PiS ramię w ramię z obecnym pupilem opozycji Romanem Giertychem przemeblował sobie mój kraj – o czym nikt zdaje się już nie pamiętać.

Pisałem już o tym w tekście „Rasa panów i rasa chamów”, ale przypomnę, że poparcie dla PiS nie wzięło się znikąd i nie powinno być zaskoczeniem. Wykluczenie społeczne, jakie zafundowaliśmy mniej wykształconym, mniej uposażonym i mniej obytym w wielkomiejskim świecie nie mogło pozostać bez konsekwencji. To nasze polskie pęknięcie, nad którym rozdzierają teraz szaty panowie redaktorzy i panowie politycy Platformy Obywatelskiej nie pojawiło się teraz.

To oni je dopiero teraz dostrzegli.

Pęknięcie, które w takim szoku odnotowali ledwie kilka lat temu eksperci w garniturach z wieczornych programów TVN24, było tu już w 1989 roku. Ale oni przez lata nie widzieli go zza okien eleganckich samochodów i warszawskich apartamentowców.

Przez lata te same garnitury mówiły w usłużnych władzy telewizjach, że wszystko idzie w dobrym kierunku. A to trzeszczało, oj jak potwornie trzeszczało! Ja to trzeszczenie słyszałem, wy to słyszeliście. Oni nie.

Oni usłyszeli ten trzask dopiero wtedy, gdy sami stali się obywatelami w Polsce niepotrzebnymi. Dopiero w momencie, kiedy ten pogardzany przez nich plebs zaczął tę Polskę na nowo oczyszczać. Po swojemu, nieporadnie, brutalnie i przy gorącym poparciu partii aktualnie rządzącej.

Teraz to tamci dzielą Polaków na tych „czystych” i „brudnych”. I robią to mocniej, silniej, bardziej po chamsku, ale to też nie jest zaskoczenie. Wykształciuch nie pobije robola w tramwaju za to, że robol jest nieeuropejski. Wykształciuch obsmaruje go w „liście do redakcji”, w zatroskanej rozmowie z kolegą politykiem na aspirującym do Europy tarasie w Miasteczku Wilanów ze stolikiem z Ikei i doniczką bazylii. Ewentualnie podczas przerwy na kubek rozpuszczalnej kawy Tchibo w międzynarodowej korporacji, która udaje, że tworzy „przyjazny habitat” w pracy, a tak naprawdę Polaka w Polsce wypycha niezgodnie z Kodeksem pracy na śmieciową umowę B2B, a Niemca w Niemczech na etat z mieloną kawą wprost z Ameryki Południowej i pakietem socjalnym obejmującym masażystkę i opiekę dentystyczną.

Wracając: dziwi się ten wykształciuch i pyta zszokowany, dlaczego obecny obywatel pierwszej kategorii nie poprzestanie na krytyce nad kieliszkiem wina lub wyrażeniu oburzenia w sympatycznym programie Moniki Olejnik, czy w show o podobnym poziomie „Dzień dobry TVN”. Dziwi się, dlaczego obecne plemię zwycięskie daje mu w mordę w tramwaju, ubiera się w jakieś koszulki z facetem mordującym ludność cywilną na Wschodzie i czemu pluje mu w twarz po pijaku.

No kurwa może dlatego, bo chłopie przez 30 lat zepchnąłeś tych ludzi w edukacyjną i społeczną przepaść. Bo powiesiłeś sobie na ścianie plakat Leszka Balcerowicza i onanizowałeś się do exposé Donalda Tuska puszczanego na swoim nowoczesnym, amerykańskim smartfonie z jabłuszkiem. Bo zamiast zauważyć, że plwocina powoli, bo powoli, ale zmierza w twoją stronę wolałeś zapisać się do zwycięskiego w tamtym czasie plemienia i po prostu zamknąć oczy.

No to chłopie, to drugie plemię jest teraz zwycięskie.

Walcząc w równym szeregu, nie we własnym interesie, a w interesie polityka, który cię na tę wojnę popchnął, nigdy nie wyzwolisz się spod podkutego buta – niezależnie, jakie partyjne logo ten but ma wybite na cholewce. Będziesz bił się z drugim Polakiem w interesie milionera, który gada jakieś bzdury w telewizorze, bo wie, że ty w nie uwierzysz. Będziesz walczył o to, by politycy zamienili się miejscami – jak w przedszkolnej grze w krzesełka – i pozwolili ci być przez chwilę obywatelem pierwszej kategorii, a twojego sąsiada zepchnęli na wysypisko.

Dopóki oba plemiona będą walczyć w imię senatorów Biereckich, posłów Niesiołowskich i innych, dopóty będziemy mieć mrowienie na karku za każdym razem, gdy ktoś mówi o oczyszczeniu.

A już najbardziej karki swędzą chyba nas – członków plemienia trzeciego, które nie popiera nikogo, siedzi na płocie okrakiem i regularnie zbiera po pysku od obu stron.

Więc (zdania nie zaczyna się od „więc”) tu właściwie mógłbym zrobić pointę i zakończyć tę moją durną, szkodliwą społecznie pisaninę, ale najwytrwalszym Czytelnikom jestem winien rozwinięcie jeszcze jednej myśli.

Dlaczego przyszłość nas dogoniła?

Jakiś rok temu Chiny uruchomiły oficjalnie System Oceny Obywateli (shèhuì xìnyòng tǐxì, Social Credit System). To projekt, nad którym ten kraj pracuje (oficjalnie) przynajmniej od 2014 roku, a który ma objąć całe państwo w roku 2020. Dobrzy obywatele zyskują w nim punkty, źli – tracą je. Punkty dostać można za dobrą zdolność kredytową, rozsądne zarządzanie pieniędzmi, wyniki w pracy, właściwe pożycie (piękne słowo) małżeńskie.

Ale też za post w mediach społecznościowych chwalący partię. Za prominentnych znajomych. Za lajk pod właściwym artykułem. Za udostępnienie tekstu o tym, jak bardzo władza dba o człowieka. Jak wspaniale ma się budżet i jak dobrze się żyje w kraju. Za to, że masz dużo lajków pod zdjęciem z wakacji. I za to, że napisałeś, że te wakacje najlepiej spędzać w kraju, a nie za granicą, gdzie panuje moralna zgnilizna. I że smakują ci narodowe potrawy, a partia dobrze robi wsadzając do więzień przeciwników postępu. Że oczyszczenie jest potrzebne i Chwała Wielkiej Polsce. Przepraszam – Wielkim Chinom.

Za podpierdolenie kogoś, kto myśli inaczej też wpada punkt.

Punkty traci się natomiast za wszystko inne: za biedę, za nieodpowiednie pochodzenie. Za przynależność do innego plemienia – w Chinach to całkiem dosłowne. Za własne poglądy, za wykroczenia drogowe, za wyroki sądowe. Za to, że napiszesz na czacie z koleżanką, że ten cały Xi Jinping to może cię w dupę pocałować. Za jakieś tam prawa człowieka. Za pragnienie wolności. Za wspomnienie w zwykłej rozmowie o placu Tian’anmen. Za to, że kupujesz w sklepie internetowym niewłaściwe towary (ty nie wiesz, co jest niewłaściwe, ale oni wiedzą i mają na to tabelkę z punktami). Za to, że punkty stracił twój znajomy, a ty często się z nim spotykasz. Za to, że wartościowych znajomych masz zbyt mało, albo zbyt dużo tych niewartościowych. Że wczoraj po pracy grałeś przez 5 godzin w grę komputerową, a to pokazuje, że jesteś leniwy. Za film, który obejrzałeś w internecie – zawierał niewłaściwe treści. Za książki, które się nie podobają partii. Za to, że za mało chwalisz partię. Albo zbyt rzadko gimnastykujesz się używając aplikacji do gimnastyki i zbyt często oglądasz gołe cycki używając aplikacji do oglądania gołych cycków, zwłaszcza tych zagranicznych – z nieprzyjaznej Japonii.

Za to, że jesteś sobą i myślisz po swojemu.

Punkty w Systemie Oceny Obywateli tracisz nawet za to, że nie pochwaliłeś wspaniałego pomysłu, jakim jest System Oceny Obywateli.

Jeszcze w fazie testowej – 5 lat temu – setki tysięcy osób chwaliły się swoją wysoką punktacją w Systemie za co oczywiście zarabiały dodatkowe punkty. Kolejne setki tysięcy chwaliły na wyścigi partię usiłując podbić swój wynik. Artykuły o tym, jak w Chinach żyje się dobrze zyskiwały masową ilość udostępnień, a tamtejsze „Wiadomości” i chińska Danuta Holecka zanotowały wzrost oglądalności.

Po co to wszystko?

Bo 23 miliony ludzi zostały już ukarane za zbyt niską punktację i za bycie „nieczystym” obywatelem. Jak podał „The Guardian” 17,5 miliona osób dostało zakaz zakupu biletów lotniczych, a 5,5 miliona nie może kupić biletu na pociąg.

Są zbyt złymi obywatelami, by móc się przemieszczać po kraju. Polityka rządu jest taka, że System ma całkowicie wyeliminować z normalnego życia ludzi z niską punktacją, a tym z wysoką ma pozwolić awansować do elity.

Za złą punktację państwo może nawet odebrać ci psa, bo nie nadajesz się do opieki nad nim. Polubiłeś przecież w internecie jakiś wpis, w którym krytykowano System Oceny Obywateli. Po psie przyjdzie kiedyś czas na odebranie ci dzieci.

Co jeszcze? Jeśli używasz aplikacji randkowej to automatycznie masz mniejsze szanse na znalezienie partnera. System promuje obywateli z wysoką punktacją, a tych z niską ukrywa, lub proponuje im użytkowników brzydszych, biedniejszych, lub zwichrowanych.

Twoje ujemne punkty zmniejszają też szansę na kredyt. Co jest zabawne zważywszy, że punkty dostajesz też za zdolność kredytową. Im jest ona większa, tym staje się większa. Im jest mniejsza – tym bardziej zanika.

Z niską punktacją nie dostaniesz też dobrej pracy i nie poślesz dziecka do dobrej szkoły, co oczywiście jeszcze bardziej obniży twoją punktację wypychając cię na margines społeczeństwa.

Chiny pracują też nad systemem rozpoznawania twarzy, a liczba kamer ulicznego monitoringu zwiększa się w sposób zakrawający o absurd. Technologia jest już na tym poziomie, że komputer potrafi rozpoznać konkretną osobę w tłumie 60 tys. ludzi.

Partia wie już nie tylko to, o czym piszesz w internecie. Ona wie, kiedy wychodzisz z domu, gdzie wychodzisz, z kim się spotykasz i o czym z nim rozmawiasz. I punkty lecą.

Albo w ogóle zabrania ci gdziekolwiek chodzić, tak jak w regionie Sinciang, gdzie Ujgurowie – mniejszość etniczna i religijna – mają zakaz oddalania się od domu na więcej niż 300 metrów. Kamery z systemem rozpoznawania twarzy od razu zawiadamiają policję, gdy Ujgur przejdzie tam metrów 300 plus jeden.

Takie pełne oczyszczenie w promieniu 300 metrów – mówią moje skojarzenia.

Był taki odcinek antyutopijnego serialu Black Mirror, w którym wartość obywatela mierzona była ilością lajków w serwisach społecznościowych. Ci, którzy zbierali ich więcej – na przykład za piękne zdjęcia uśmiechniętej rodzinki zajadającej się domowymi babeczkami – mieli większe prawa. Ci, którzy nie stawiali za wszelką cenę na popularność – mniejsze. Prosty i upiorny mechanizm.

Dzielenie obywateli na lepszych i gorszych nie jest nowym wynalazkiem również w kraju PO-PIS. U nas komputerowego Systemu Oceny Obywateli jeszcze nie ma i patrząc na informatyzację ZUS i innych urzędów, mam nadzieję, że jeszcze przez jakiś czas nie będzie.

Pytanie jednak brzmi: ilu z nas ten system ma już tak wdrukowany w głowę, że nie potrzeba do tego żadnego komputera?

Ilu z nas posługuje się na co dzień systemem Konformizm 2.0 i gnie kark ze strachu, lub w nadziei na okrawki z pańskiego stołu? Ilu woli siedzieć w ciepłych kapciach i z zamkniętymi oczami?

Ilu z nas jest w stanie zatrzymać to, co nadchodzi nieuchronnie?

Tekst powstał przy wsparciu Patronów.
A gdybyście i wy mieli ochotę rzucić we mnie monetą i wesprzeć moją pisaninę, to będę bardzo wdzięczny. Tu trochę o tym piszę. Jak chcecie, kliknijcie poniżej.