NIENAWIŚĆ.PL

Pożar katedry Notre Dame pokazał nam, jak głęboko w rządzących nami politykach i ich klakierach tkwi pierwiastek magiczny. Jak bardzo myślenie tych ludzi przypomina wyznawców teorii spiskowych. Jak głęboko w ich umysłach tkwią błędy poznawcze. I jak bardzo mamy przejebane, bo to ci ludzie mają wpływ na nasze życie.

Osobiście bardzo lubię obserwować szaleńców. Ciekawią mnie teorie o Nowej Szwabii – czyli tajnej bazie Hitlera (który wciąż żyje) na Antarktydzie. Lubię teorie o płaskiej Ziemi, wklęsłej Ziemi, pustej Ziemi, a nawet o Ziemi-obwarzanku. Bawią mnie opowieści o tym, że światem rządzą transwestyci, o chemtrails, reptilianach i innych kuriozach, w które masowo wierzą ludzie w czapeczkach z folii aluminiowej. Od jakiegoś czasu śledzę nawet w internecie pana Marka – samotnego bohatera, który przemierza Polskę volkswagenem multivanem i czyści ją z kosmicznych najeźdźców za pomocą wahadełka i Deparchatora Turbo (PDK).

Dlatego bardzo spodobał mi się nowy rodzaj szaleństwa mówiący o tym, że pożar w katedrze Notre Dame to – zamiennie – czarodziejski znak oznaczający koniec cywilizacji lub dowód na wszechświatowy spisek ateistów i muzułmanów. Atrakcyjność tych teorii podnosi fakt, że pochodzą one od członków polskiego rządu i dziennikarskich znakomitości ten rząd sławiących, mimo drobnej niedogodności, jaką są ich obtarte kolana.

No dobra: był pożar katedry Notre Dame i jakie mamy fakty: spłonęła część zabytkowej świątyni, najprawdopodobniej wskutek olewania przepisów BHP przez ekipę remontową.

Co widzą nasi politycy i ich sojusznicy? Koniec cywilizacji białego człowieka, Apokalipsę, dowód na ostateczny upadek Europy, karę boską i przykład na mroczne knowania kondominium islamsko–żydowsko–masońskiego.

Kilka przykładów:

Ta pani to minister przedsiębiorczości (!) polskiego rządu

To z kolei wiceminister cyfryzacji

Pan publicysta Terlikowski mówi, że spłoniemy

Ta pani jest posłanką na Sejm Rzeczypospolitej

Ten człowiek też sprawuje funkcję posła w twoim kraju

Przyjaciela papieża przedstawiać nie trzeba

To z kolei bardzo nieśmieszny człowiek, którego kiedyś zatrudnili jako satyryka w TVP we wspaniałym programie „Studio Jajo”

A ci państwo wciąż bawią i uczą w TVP, na którą ostatnio zapłaciliście z podatków 1,2 miliarda złotych

Szukam różnicy między pojmowaniem świata przez tych ludzi, a facetami w czapeczkach z folii aluminiowej budujących Deparchator z kamyków i muszelek ślimaków winniczków.

Tak wygląda prawilny Deparchator służący do obrony naszej planety

Różnicy z tą panią szukam – z osobą dobrze znaną w kręgach schizofrenicznych amatorów magii, medycyny naturalnej i astrologii.

Żyjemy w czasach, gdy najwyższe urzędy państwowe pełnią ludzie myślący w sposób daleki od racjonalnego. W czasach, w których ludzie ci zatrudniają w maszynie propagandowej kolejne osoby o umysłach interpretujących zdarzenia poprzez spisek złych sił, mrocznych przepowiedni i znaków z nieba. Aż dziwię się, że przy kolejnych zaćmieniach słońca te nasze elity nie padają na kolana i nie proszą kapłanów o rytualne zarżnięcie wołu, by ubłagać duchy i odgonić krwiożercze demony.

A może oni po prostu tej Apokalipsy wyczekują? Może oni naprawdę wierzą, że jakaś czarodziejska istota pali kościoły, bo we Francji dwoje ludzi tej samej płci może wziąć ślub? Albo wyczekują z wytęsknieniem dowodu na swoje fantasmagorie o islamskiej dominacji i spisku muzułmanów w celu wybicia nas wszystkich po uprzednim zgwałceniu?

Być może. Być może szukają tej upragnionej Apokalipsy w nadziei, że oznaczać będzie ona ich rację. Oznaczać będzie, że nie kłamali w TVP i z mównicy sejmowej. Że wcale nie są ksenofobicznymi, pozamykanymi w sobie ludźmi, a prorokami stanowiącymi ostatni bastion Europy.

Tylko, że Apokalipsy nie ma. Pożar katedry Notre Dame – ta gorejąca perła architektury – jest również dla mnie bardzo przykrym widokiem, ale nie ma żadnego podłoża metafizycznego. Tak jak niedawny pożar w warszawskim sklepie dla bananów i dziedziców fortun – Vitkacu – nie zwiastuje końca kapitalizmu, tak jak pożar czyjegoś domu rodzinnego nie zwiastuje końca instytucji rodziny, tak pożar katedry Notre Dame nie zwiastuje nic poza tym, że straciliśmy pewien symbol i historyczne, bezcenne dobro. Tyle i aż tyle.

Swoją drogą nie słyszę takich pełnych przekonania i metafizyki głosów, gdy płoną budynki z ludźmi w środku. Nie słyszę ich, gdy płoną lasy, ani wtedy gdy pijany kierowca zabija na pasach dziecko. A pożar w katedrze Notre Dame wywołuje szaleństwo i słychać już stukot kopyt czterech biblijnych jeźdźców. Dlaczego?

Dlaczego dorośli, wykształceni ludzie wierzą w teorie spiskowe? Tu oczywiście mam pewną teorię, bo od razu w głowie pojawiają mi się stare, dobre błędy poznawcze.

Więc (zdania nie zaczyna się od „więc”), kiedy natykamy się na jakąś nową informację (np. o tym, że podnoszą nam czynsz, czy o pożarze katedry Notre Dame) na naszej drodze stają błędy procesu rozumowania, z którymi musimy się uporać, by nie zinterpretować informacji fałszywie.

Dodatkowy problem występuje wtedy, gdy informacja ma podłoże emocjonalne. W sprawie czynszu pewnie się zdenerwujemy, ale możemy podejść do sprawy racjonalnie i połączyć ją choćby z koniecznością remontu budynku, lub z wzrostem opłat za ścieki. Możemy też pod wpływem emocji ulec błędom poznawczym i wykrzyczeć w złości, że te czerwone pająki z administracji znów pasą się na naszej krwawicy.

Tak samo w przypadku katedry. Osoby reagujące emocjonalnie na informację o pożarze mają z katedrą osobiste wspomnienia (wycieczka do Paryża), lub traktują katedrę symbolicznie – przez pryzmat religijny, lub historyczny. I tak jak w przypadku przykładu z czynszem wszystko może iść w dwie strony.

Bardziej racjonalnym wytłumaczeniem pożaru katedry (zgodnym zresztą z rzeczywistością – o czym informują francuskie służby) jest nieszczęśliwy wypadek. Mniej racjonalnym: ogólnoświatowy spisek mający na celu anihilację cywilizacji białego człowieka lub czarodziejskie działanie mistycznych sił. Niby jest to jasne i oczywiste, ale gdy na naszej drodze pojawia się heurystyka dostępności, przestaje takie być.

Heurystyka dostępności to błąd poznawczy, dzięki któremu ministrowie polskiego rządu i prorządowi publicyści nagle gubią się w rozumowaniu. Polega na tym, że przypisujemy większe prawdopodobieństwo zdarzeniom, z którymi mamy powiązane silne emocje, zamiast tym statystycznie i realnie bardziej prawdopodobnym. Dlatego wielu z nas bardziej boi się lotu samolotem, niż jazdy samochodem – choć to w tym drugim przypadku mamy większe szanse na wypadek. Niektórzy ludzie na egzotycznych wakacjach bardziej boją się ataku rekina niż tego, że utoną najebani po 18. drinku z all inclusive, mimo że ryzyko i prawdopodobieństwo tych dwóch zdarzeń jest niewspółmierne.

Dlatego część z nas nie łączy wzrostu czynszu z potrzebą remontu klatki schodowej, tylko z tajemniczą, czerwoną sitwą, a pożar katedry Notre Dame traktuje nie jak wypadek, a czarodziejski znak z nieba, czy zbrodniczy spisek masonów przekonwertowanych na islam.

I niestety ta cała heurystyka nie jest jedyna, bo błędów poznawczych mamy tak wiele, jak wielu głupich ludzi siedzi na Twitterze. Jedźmy więc dalej.

Kolejny błąd to efekt polaryzacji, który z polskiego podwórka znamy doskonale. Oznacza on interpretowanie każdej informacji przez pryzmat tego, czy potwierdza ona nasze przekonania.

Jeśli na przykład jesteśmy zwolennikami Platformy Obywatelskiej powiemy, że PiS zamierza ukraść nam pieniądze z OFE, bo przenosi je do ZUS, lub opodatkowuje je 15 proc. podatkiem. Jeśli jesteśmy zwolennikami PiS powiemy, że ukradł nasze pieniądze z OFE nie kto inny niż Tusk w 2013 roku, a premier Morawiecki uczciwie oddaje Polakom to, co do nich należy. Jeśli natomiast wykonamy jakąś pracę umysłową i wyzbędziemy się z efektu polaryzacji zobaczymy, że między tymi sytuacjami wcale nie ma wielkiej różnicy.

Po prostu uznajemy za prawdę nie to, co jest prawdą, a co się nam bardziej podoba.

Tak samo z pożarem katedry Notre Dame. Jeśli – jak ministrowie polskiego rządu i ich przyklaskiwacze – wierzymy, że nasz kraj jest samotną twierdzą w morzu islamu/ateizmu/LGBT/światowego lewactwa i zewsząd czyhają na nas zagrożenia, to zamiast banalnego naruszenia przepisów BHP musimy zobaczyć znak od Boga lub zamach terrorystyczny, bo to po prostu utwierdzi nas w przekonaniu, że mamy rację. A rację lubi mieć każdy z nas.

I możesz takiemu owładniętemu efektem polaryzacji człowiekowi tłumaczyć, że przecież eksperci od pożarnictwa jasno powiedzieli, że to wypadek i żadnego spisku, ani zamachu tu nie było. A co usłyszysz? – A co, myślisz, że ONI podaliby prawdę?!

Bo prawie 70 proc. z nas uważa prawdę za prawdziwą tylko wtedy, kiedy zgadza się ona z naszymi przekonaniami. I to jest z kolei efekt potwierdzenia.

Dlatego ktoś – kto jak poseł Winnicki – uważa, że pożar katedry Notre Dame to symbol Europy gej-barów, nie da się przekonać racjonalnymi argumentami o BHP.  Nie uwierzy, że jest to jednak smutny symbol tumiwisizmu i robienia roboty byle jak z naruszeniem przepisów przeciwpożarowych. Bo on wie swoje, a mówi mu to efekt potwierdzenia.

Wielu z komentatorów wypowiadających się w podobnym tonie, co poseł nie uwierzy w całe to gadanie o wypadku i przypadku. Przecież spisek oznacza, że łże-media będą kłamać dlaczego wybuchł pożar katedry Notre Dame. Będą na wyścigi wypuszczać fake newsy o BHP, a przecież my ze szwagrem nie raz remont robili i o żadnym BHP nie myśleli i było dobrze. Tu z kolei działa kolejny błąd poznawczy: zjawisko wrogich mediów.

Kiedy zaczynamy żyć w oblężonej twierdzy usilnie próbując uporządkować sobie nasz spiskowy i nierzeczywisty obraz świata tak, by wydawał się spójny zaczynamy odsiewać większość informacji. Te, które nie pasują do naszego obrazka po prostu włączamy do spisku argumentując, że za podającymi je mediami stoją żydzi/muzułmanie/kosmici/szatan/cokolwiek. Zjawisko wrogich mediów polega na tym, że jako wrogie traktujemy wszelkie neutralne i obiektywne informacje, które nie wpasowują się w nasze szaleństwo, a dobrymi mediami nazywamy te, które podzielają nasze spiskowe przekonania.

Dlatego też trudno rozmawiać z kimś, kto uważa, że Ziemia jest płaska podając mu szereg argumentów i publikacji naukowych. Bo te publikacje świadczą wyłącznie o tym, że wyprodukował je spisek. Sam fakt istnienia informacji o kulistej Ziemi/przypadkowym pożarze katedry świadczy o tym, że Ziemia jest płaska, a pożar wywołał osobiście Adolf Hitler (po konwersji na islam oczywiście).

Dlatego Francuzi mogą tłumaczyć minister Emilewicz, że pożar katedry Notre Dame to wypadek i nie przyniesie to najmniejszego skutku. Bo przecież Francji już nie ma – jak była uprzejma stwierdzić pani minister – więc wszystko co powiedzą ci udawani Francuzi jest z góry niewiarygodne.

Ale przecież nasze mózgi są tak skonstruowane, że błędy poznawcze oblegają nas jak Gotfryd z Bouillon Jerozolimę. I zaraz wskakuje nam błąd kolejny: dychotomia myślenia.

Ta dychotomia to po prostu skłonność do postrzegania świata w dwóch skrajnych barwach: czarnej i białej. W takim świecie jest miejsce jedynie na Polskę – moralnie zdrowe przedmurze chrześcijaństwa – i resztę – zgniłe od środka, obce kraje, w których mówią niezrozumiałymi dla nas językami, nie wierzą w te same czary, co my i robią rzeczy, z którymi się nie zgadzamy. W takim świecie każde głośne medialnie wydarzenie – jak pożar katedry Notre Dame – będzie dowodem na słuszność naszej percepcji i będzie skutkować przekonaniem, że gdyby ci głupi Francuzi więcej się modlili, to świątynia nie spłonęłaby niezależnie, czy murarz-tynkarz przestrzegałby przepisów BHP.

Brzmi głupio, ale wszyscy robimy to samo. Łatwo wydajemy wyroki zgodnie z tym, co jest dla nas czarne, a co białe. Ile razy na przykład w pracy powiedzieliście, że koleżance coś nie wyszło, bo jest po prostu niekompetentną idiotką, zamiast zbadać zewnętrzne czynniki, które doprowadziły do jej porażki? Łatwiej nam iść prostą drogą prowadzącą do błędu poznawczego, niż tą krętą i kamienistą ścieżką mogącą doprowadzić nas do rzeczywistej prawdy.

Ale jest też kolejny błąd o nazwie fenomen sprawiedliwego świata. Polega on na tym, że mamy tendencję do doszukiwania się osobiście pojmowanej sprawiedliwości w wydarzeniach losowych. Pijany sąsiad zabił się na słupie swoim passatem? Dobrze! Należało mu się. Zgwałcili dziewczynę w ciemnej ulicy? To dlatego, że się tam pchała i założyła sukienkę zamiast pancernego drelichu. Jesteśmy – jako gatunek – debilami, a każdy debil inaczej pojmuje „sprawiedliwość” i jednocześnie uważa, że za wszystko czego nie lubimy powinna być kara.

I tak jest tutaj. Jestem przekonany, że część omawianych tu komentatorów ma za złe Francji to, że jest Francją. Najlepiej, jakby mieszkali w niej wyłącznie biali katolicy, a tak w ogóle – sami Polacy. Tak się niestety nieszczęśliwie składa, że we Francji mieszkają Francuzi, z czego nie wszyscy mają jednolity kolor skóry i jednolite przekonania. I za to należy się im przecież kara, bo to niedopuszczalne, by ktoś żył tak, jak się nam nie podoba. Dlatego pożar katedry Notre Dame to kara dla Francji – „najstarszej córy Kościoła” – za to, że żyje i funkcjonuje po swojemu. To właśnie błąd rozumowania o nazwie fenomen sprawiedliwego świata.

I mógłbym tych błędów poznawczych wymienić jeszcze kilkadziesiąt, przy pałowaniu się własnymi – jak na przykład złudzeniem ponadprzeciętności, ale może wystarczy na dziś.

Na dziś, dzień po tym, jak spłonęła katedra Notre Dame mogę napisać, że bardzo mnie to wkurzyło, bo nie miałem okazji jej odwiedzić. Mogę przyznać ze wstydem, że dotąd nie przeczytałem „Katedry Marii Panny w Paryżu” Wiktora Hugo, bo zawsze odkładałem lekturę na tę przyszłą wycieczkę. Pewnie już jej nie przeczytam.

Ale pocieszam się, że kiedyś tam katedrę odbudują, choć to już nie będzie to samo.

Pytanie, kto odbuduje rozum i godność człowieka w tym moim smutnym kraju.

Tekst powstał przy wsparciu Patronów.
A gdybyście i wy mieli ochotę rzucić we mnie monetą i wesprzeć moją pisaninę, to będę bardzo wdzięczny. Tu trochę o tym piszę. Jak chcecie, kliknijcie poniżej.