NIENAWIŚĆ.PL

Nieustające pasmo sukcesów dyplomatów z PiS. Wykorzystano nas – Polaków – w walentynki na szczycie bliskowschodnim w centrum Warszawy. Obrażono nas i wciągnięto w nie naszą wojnę. A wszystko dlatego, że część polskich polityków uwielbia wykonywać czynność, o której mówił kiedyś Radek Sikorski.

Wszyscy znamy taką dziewczynę. Taką, która w rozpaczliwym poszukiwaniu akceptacji i obietnicy bliskości idzie gdziekolwiek, z kimkolwiek. Za kilka miłych słów, za nadzieję na chwilowe ciepło i za Tyskie z sokiem malinowym.

Za to, że ktoś potrzyma ją za rękę podczas krótkiego spaceru z baru gdzieś na tyłach Nowego Światu do samochodu Ubera w Jerozolimskich. Za to, że ten facet uśmiechnie się i powie, że ona ładnie dziś wygląda.

Zwłaszcza 14 lutego, w taki dzień jak walentynki, pozorowana bliskość staje się dla tej rozpaczliwie samotnej dziewczyny bardzo ważna. Za kilka małych gestów i iluzję uczucia rzuca się w wir nowego towarzystwa i popełnia wciąż te same błędy.

Wszyscy jesteśmy dziś tą dziewczyną.

Właśnie teraz my, Polacy, poszliśmy do łóżka z trzema facetami jednocześnie. Dobranymi zresztą w sposób dość kuriozalny. Poszliśmy z podstarzałym Arabem z farbowaną brodą, z otyłym szaleńcem z USA, który w roli peruki nosi na czaszce jakieś martwe zwierzę i z izraelskim żołnierzem, który wciąż słyszy strzały na lotnisku Ben-Guriona.

Zorganizowaliśmy w Warszawie szczyt bliskowschodni, który – mimo rozpaczliwych zapewnień naszego rządu, że jest inaczej – ma doprowadzić do konfliktu z Iranem. Naszego konfliktu.

W walentynki 2019 roku król Arabii Saudyjskiej Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud, prezydent USA Donald Trump i premier Izraela Benjamin Netanjahu zrobili z nami co chcieli i zabawili się z nami w Warszawie na nasz koszt. A gdy już nas wykorzystali, to nas obrazili i pokazali, że nas nie szanują. Wszystko to dzięki usilnym staraniom naszych specjalistów od dyplomacji z partii PiS i ich rozpaczliwej potrzebie pozorowanej bliskości.

Nie jestem ekspertem od polityki zagranicznej (podobnie jak ministrowie w naszym rządzie), ale wiem kilka rzeczy.

Wiem, że rację miał Władysław Bartoszewski, który użył kiedyś podobnej metafory. Choć oczywiście zrobił to bardziej elegancko. – Jeśli panna nie jest piękna i posażna, to powinna być choć sympatyczna, a nie nabzdyczona – mówił o naszej polityce zagranicznej. Wtedy rozmaici ćwierćinteligenci z partii obecnie rządzącej nabzdyczyli się i pokrzykiwali na niego udowadniając, że miał rację.

My – czyli nasz rząd, który niestety nas reprezentuje – nie jesteśmy sympatyczni, jesteśmy wiecznie nabzdyczeni. I wiecznie szukamy chwilowych przyjaźni z tymi, którzy nas nie szanują. Jesteśmy jak ta dziewczyna z barów na tyłach Nowego Światu – nie piękna, nie posażna, ale ciesząca się, że w danej chwili akurat ktoś potrzebuje jej bliskości.

Jakiej konkretnie bliskości? To sprecyzował na nagraniach z restauracji „Sowa i Przyjaciele” były minister PiS i Platformy Radek Sikorski (z którym w większości kwestii się nie zgadzam, ale tutaj miał akurat przebłysk szczerości). – Będziemy uważali, że wszystko jest super, bo zrobiliśmy laskę Amerykanom. Frajerzy. Kompletni frajerzy – stwierdził w 2014 roku Radosław Sikorski.

W naszym imieniu 14 lutego 2019 roku czynność Sikorskiego zrobił nasz rząd królowi Arabii Saudyjskiej – który ćwiartuje ludzi i obcina głowy dzieciom za to, że ich rodzice wierzą w inną odmianę Allaha niż on. Zrobiliśmy ją też temu karykaturalnemu, pomarańczowemu człowieczkowi z Białego Domu i żołnierzowi z Izraela, który tęskni za terkotem karabinów maszynowych.

Bo ci trzej faceci potrzebują w tym momencie groźby wojny z Iranem. Raczej nie samej wojny – pocieszam sam siebie – a zagrożenia nią właśnie.

Saud potrzebuje tego, bo walczy z Iranem o dominację i przywództwo w świecie muzułmańskim. Trump – bo robi z Saudem wielomilionowe interesy, do tego zbliżają się wybory, a znienawidzony poprzednik na prezydenckim stołku starał się zachować jakąś równowagę w regionie, więc trzeba robić wszystko inaczej niż Obama. A Netanjahu? On też chce wygrać wybory, a w polityce zwycięża się łatwiej w obliczu zewnętrznego zagrożenia. Do tego ciągnie się za nim afera łapówkarska, więc trzeba skupić uwagę ludzi na czymś innym.

To tak w ogromnym skrócie, bo co te wszystkie bliskowschodnie sprawy obchodzą ludzi w Warszawie, Krakowie czy Wąbrzeźnie?

No właśnie. My leżymy przecież w centrum Europy, a nie na saudyjskiej pustyni i mamy swoje codzienne bolączki. Wydawałoby się, że nie mamy interesu w tym, by strzelać się z Persami gdzieś na drugim końcu świata. Ale możemy zacząć się strzelać przez kompleksy partii Jarosława Kaczyńskiego i dzięki premierowi Mateuszowi Morawieckiemu, który tak rozpaczliwie pragnie choć chwilowego – metaforycznego rzecz jasna – dotyku wyżej wymienionych mężczyzn. Przez to zaplątaliśmy się wszyscy w ten bliskowschodni burdel, z powodu naszego desperackiego parcia do tego, by możni tego świata poklepali nas po plecach. Choć przez chwilę. Choć troszkę. I w Warszawie się zaplątaliśmy i w Wąbrzeźnie, choć nie mamy w tym absolutnie żadnej korzyści.

Taki Netanjahu na przykład najpierw ogłosił, że przyleciał do Warszawy rozmawiać o wojnie z Iranem – czym zaognił nasze stosunki z tym krajem – a potem zaczął bredzić coś o Polakach kolaborujących z nazistowskimi Niemcami. Donald Trump szczęśliwie nas nie odwiedził i nie miał okazji bełkotać po swojemu, ale wyręczyła go żona Alana Greenspana, człowieka od amerykańskiej ekonomii i amerykańskich finansów. Ona również po tym – jak debilnie zostaliśmy gospodarzem antyirańskiej imprezy – wylała z siebie potok idiotyzmów o polskiej kolaboracji z Niemcami w 1943 roku. Andrea Mitchell ogłosiła, że powstanie w getcie warszawskim wybuchło przeciw „polskiemu i nazistowskiemu reżimowi”.

Udane walentynki, kurwa mać!

O ile Andrea może po prostu być niedouczoną kretynką, to nikt nie wmówi mi że cwany pustynny drapieżnik Netanjahu tak po prostu pozwolił sobie na dwie niefortunne wypowiedzi – tę o wojnie i tę o współpracy Polaków z nazistami.

Szczwany drapieżnik nie byłby szczwanym drapieżnikiem, gdyby popełniał notorycznie takie lapsusy. Śmiem twierdzić, że ktoś taki jak Benjamin – w przeciwieństwie do na przykład naszych polityków – najpierw myśli, a potem mówi.

On do nas przyjechał, on nas wykorzystał, on nas skonfliktował z Iranem, on z przyjemnością przyjął od nas czynność Sikorskiego, po czym powiedział nam wprost, że nas nie szanuje.

To już nawet chłopaki z barów na tyłach Nowego Światu nie traktują w ten sposób dziewczyn, z którymi przytrafiła im się jednonocna przygoda. Nie obrażają ich w chwilę po tym, jak wykonały czynność Sikorskiego. No, przynajmniej nie zawsze.

Panie premierze Morawiecki. Pan spojrzy, jak nas dzięki panu szanują. Wydał pan grube pieniądze z podatków polskich obywateli na ten idiotyczny szczyt, zabrał pan kilka godzin życia warszawiakom, którzy utknęli w korkach (bo trzeba zamknąć ulice w centrum, by dogodzić gościom), a w zamian Polska stała się wrogiem muzułmańskiego mocarstwa, jakim jest Iran. A co w nagrodę? Po tym, jak nasz rząd wykonał trzem facetom czynność Sikorskiego z połykiem, usłyszeliśmy, że jesteśmy nazistami.

Dziękuję pan Morawiecki.

Dzięki panu czuję się nie tylko bezpieczniejszy, ale powszechnie szanowany.

Cieszę się również, że wydał pan 220 milionów moich pieniędzy na Polską Fundację Narodową, która skutecznie dba o nasz wizerunek za granicą. Bo kiedy pańscy dyplomaci wykonywali czynność Sikorskiego pod stołem szczytu bliskowschodniego, PFN wydała ważny komunikat.

Więc (zdania nie zaczyna się od więc) Polska Fundacja Narodowa za 220 milionów moich złotych polskich ogłosiła, że nasz szacunek w świecie się zwiększa.

A wszystko dzięki temu, że kupiony za moje pieniądze jacht zaparkował w porcie w Miami na Florydzie! Ja już nie będę kpił, ja po prostu oddam głos ludziom Morawieckiego i zacytuję ich dosłownie.

„Można śmiało ocenić m.in na podstawie liczby pasażerów, jacy pojawiają się na statkach, że ilość osób, które zobaczyły jacht I LOVE POLAND, mierzona może być w kilkunastu tysiącach osób. Moment, w którym łódź I LOVE POLAND przepływała obok cruiserów, był momentem zmiany pasażerów, co dodatkowo zwiększyło liczbę osób, jakie jacht z reklamą Polski widziały. Było to celowe działanie ze strony operatora i załogi, by jak najwięcej osób przeczytało napis I LOVE POLAND i zobaczyło łódź promującą nasz kraj” – brzmi komunikat PFN.

Uff! Czyli wszystko w porządku. Opłacało się. Wszyscy kochają Polskę i jest to niezaprzeczalny sukces rządu.

A ci trzej faceci ze szczytu bliskowschodniego po tym jak nas wykorzystali na pewno zadzwonią. Przecież tak powiedzieli i wzięli od pana, panie premierze, numer telefonu. Pan się nie martwi. Następnym razem na pewno usłyszy pan z saudyjskich ust to kluczowe „I love Poland”.

A nawet jeśli nie, to nadal może przesiadywać pan w tych barach i starać się ładnie wyglądać.

Tekst powstał przy wsparciu Patronów.
A gdybyście i wy mieli ochotę rzucić we mnie monetą i wesprzeć moją pisaninę, to będę bardzo wdzięczny. Tu trochę o tym piszę. Jak chcecie, kliknijcie poniżej.